Di talaga alam ang kanyang gagawin. Di pa kasi siya na padpad sa lugar na ito. Kaya ang na isip siya... simulan niya munang tuntunin ang hilaga. Kasi Boy Scout din siya. Kaya, meron din siyang nalalaman sa surviving method. Nang alam na niya ang hilaga, ang sunod niyang inalam ang direction kung saan may Ilog.. Kasi, kung may ilog, madali lang niyang matunton ang papuntang dagat. At marahil, mayroon ding mga bahay sa gilid ng ilog.
Di rin nag laun, narinig niya ang ragasak ng tubig, kaya agad niya itong pinuntahan. ang tubig ay papuntang silangan, kaya pasilangan ang punta niya. Ito kasi ang paraan para maka punta siya sa kabihasnan ng mas madali. Medyo nagutom na siya kasi kahapon pa itong walang kain, kaya nag hanap siya ng pwedeng maging pagkain sa gubat. Madali naman siyan nakakita ng kangkong at iba pang mga halaman na pwedeng kainin... Ang problema lang e kung saan ito lulotuin. Kaya nag isip isip muna siya... Tyempo naman may kawayan na lumutang sa ilog kaya agad niya itong kinuha. Ang problema na naman.. kung paano ito butansan at putulin. Wala siyang dalang itak o kutsilyo man lang.
Napatingin tingin siya sa paligid nang may nakita siyang matulis na bato... Agad niya itong kinuha at sinubukang putulin ng kawayan na hindi ito mababasag... Dahan-dahan lang pinukpok ang bato at nagawa niya namang putulin ang kawayan.. Binutasan niya ang kawayan sa taas at nilagyan ng tubig. Walang leak kaya nagsimula na siyang gumawa ng apoy. Marunong siyang gumawa ng apoy kaya, di ito mahirap sa kanya. Dahan dahan lng ang pagluto niya sa kanyang pagkain para hindi agad masunog ang kawayan. Ilang minuto ang lumipas at luto na rin. Tinikman niya ito at walang lasa ang sabaw.. Ok Lang, ang importante, makakain lng siya at malagyan ng laman ang kumakalam niyang sikmura.
Pagkatapos niyang kumain... Agad siyang umalis para mas malayo ang kanyang mararating. Mabilis ang kanyang lagad kahit medyo sumakit na ang kanyang binti. Di niya ito pinansin para lang maka aboy siya sa baba. Ilang oras ang lumpias at wala pa rin siyang nakitang bahay at malayo pa rin ang baybay. Hindi siya tumigil sa paglalakad hanggag hapon. Wala pa rin siyang naking bahay man lang Kaya nag iipon na siya ng mga kahoy. Alam niya kasi na kailangan niyang gumawa ng apoy para makapagluto na siya ng pagkain. At dapat rin siyang magpahinga. Gumawa siya ng malaking apoy, at nagluto na rin siya ng makakain. May nakita siyang hinog na kapayas at kinuha na rin niya ito. Umakyat siya sa puno ng buko para kumuha ng niyog. Kinuha rin niya ang mga tuyong dahon ng niyog. Para gawing higaan.
agkatapos niyang kumain, agad siyang humiga> Malapit lng siya sa apoy para d siya ginawin at di rin siya lapitan ng mga hayop. Agad siyang nakatulog dahil sa pagod. Ilang sandali pa at siya nanaginip. Sa panaginip niya. Parang bumalik sa sa edad na syete anyos. Ang sabi ng papa niya, "Loy, darating ang araw na kailangan mong gawin ang lahat para mabuhay. Ikaw lang mag-isa at wala kang matatakbuhan. Wala kang matatawagan, makausap at walang tulong ninu man. Kaya lagi mung tandaan, kaya mong mabuhay sa sarili mo". Sabi ng papa niya sa panaginip. "Oo papa, malakas yata ako gaya mo" ang sagot ng Batang Loy. "At isa pa anak, dapat mong isipin, na ang bawat pagsubok, meron kung matutunan nito' sabi pa ng kanyang ama. "Oo papa. Di matalino ako, kayang kaya ko yan" sagot ng batang Loy. Biglng nagsing si Loy kasi parang basa ang kanyang pakiramdam. Umulan pala. Kaya nabasa siya. agad siyang sumilong sa malakng kahoy. At di na siya nakatulog pang muli. Umaga ng tumigil ang ulan. Agad siyang pumunta sa ilog para maligo. Inilagay niya ang kanyang damit sa mga halamanan, para matuyo it. Mataas na ang araw at umalis na siya pababa ng ilog.
Ilang oras siyang naglakad at wala pa rin siyang nakitang tao o bahay man lang. Tanghali na ng siya tumigil sa paglakad.. naghanap siya ng makakain. Meron siyang narinig na tambol sa di kalayuan. Parang may kasiyahan. Agad niya itong pinuntahan at di rin nagtagal ay natunton niya ito. Isang tribo ng mga katutubo pala at may kapistahan ito. Agad siyang lumapit para humingi ng tulong. Pero hindi mabait sa kanya ang mga katutubo. Tinutokan siya nito ng sibat at tinalian. Kahit anung sasabihin niya ay di siya pinakinggan ng mga katutubo. Dinala siya agad sa kanilang pinuno.Swerte naman siya kasi marunong magtagalug ang pinuno ng mga katutubo. "Ano ang kailangan mo dito estranghero?" tanong ng pinuno. "May nagdala po sa akin sa kagubatan, at iniwan ako doon. Di ko kasi alam kung paano umuwi kay binaybay ko na lang ang ilog" sagot ni Loy. "Ganon bah, ilang taon ka na bah?" tanong ng pinuno. "Labing anim na po." sagot naman ni Loy. "Ah, apo ka ni Bosyo, di ba?" sabi ng pinuno. "Opo pinuno, apo ako ni Lolo Bosyo. Loy po ang palayaw ko." sabi ni Loy. "Tanggalin ang tali mga kawal" sabi ng pinuno sa mga kawal. " Halika Loy at yakapin mo ang Lolo Baydang mo" sabi ng pinuno at nagulat si Loy. "Agad siyang lumapit at yumakap sa pinuno. "Lolo Baydang, magkapatid ba kayo ni Lolo Bosyo?" tanong ni Loy sa pinuno. "Hindi, pero, parang magkapatid ang turingan namin. Nag-aral din ako dati sa kabihasnan at siya ang matalik kung kaibigan" sabi ng pinuno. "Tinulungan niya rin aku dati na makapag-aral at pinatira rin niya ako sa bahay niya. Ng matapos na akung mag aral, pumunta kami dito sa tribu at dito niya nakuha ang agimat niya." sabi pa ng pinuno. Kinuha ni Loy ang kwentas niya. "Ito po ba ang agmita na yon Lolo Baydang?" tanong ko sa pinuno. "Aba, oo, ikaw pala ang pinasunod na ng tatay mo.' sabi ng pinuno. "Si Lolo po ang nagbigay ng Agimat na to. Kasi, sinuli po ito ni tatay ng nag-asawa na siya." sabi ni Loy. "Haha, Ganun pala ang nangyari. Alam mo ba na nagdaan din ang papa mo sa dinaraanan mo ngayon?" sabi ng pinuno. "Ha, bakit po?" tanong ni Loy. "Kasi, sinunod ng Lolo mo ang tradisyon sa amin. Pagdating mo ng 16, kailangan mong mabuhay ng dalawang araw sa gubat habang hinahanap mo ang daan pauwi. Tradisyon sa amin yang ng mga binta namin." sabi ng pinuno. "Bakit po ganun?" tanong ni Loy. "Kasi, dapat, marunong kang mag disisyon sa sarili mo, at dapat, marunong kang gumamit ng utak mo." sabi ng pinuno. "E pulis po ang nagdakip sa akin at dinala ako sa kagubatan." sabi ni Loy. "Bakit parang mas malayo ang nilakad ko kaysa nilakad namin ng mga pulis papunta dito?" tanong ni Loy. "Kasi, bihasa ang mga pulis na yon sa lugar na ito. At mga taga tribo ang mga pulis na yon. Kaya alam nila ang pasikut sikot sa lugar na ito. Isa pa, kung pa kanluran pa sana ang lakad mo, makakarating sa agad sa kalsada. Mga isang araw na lakaran din pero mas madali kumpara kung papunta ka ng dagat. Di bah?" sagot ng Pinuno. "Ganon ba.. So, mas malapit lng dito ang daan pabalik sa amin?" tanong ni Loy. "Hindi, kasi aabutin ka ng tatlong araw kung papunta ka sa kalsada mula dito. Kumain ka na bah, sali ka nalang sa aming handaan" sabi ng pinuno.
Agad kumain si Loy dahil gutom na guton na siya. Ilang minuto ang lumipas at nataos na rin siyang kumain. Agad siyag nagpahinga at nakatulog saglit. Isang oras ang nakalipas ay biglang naramdaman ni Loy na parang di siya makakagalaw. Tinali pala siya at nakahiga sa isang malapad na bato. Nakahuba na siya at at wala na siyang saplot sa buong katawan. Tumawag siya ng saklolo pero walang nakarinig sa kanya. Napatingin tingin siya sa palagid at nasaluob pala siya ng kweba. May isang ilaw lang na naka lagay sa gilid niya. Di niya alam kung anong ang gagawin nila sa kanya. Ilang saglit pa ay may dumating na mga tao. Nakapamaskara ang mag ito at lumapit sa kanya. May parang ritwal na tunog ang mga kasama niya na nakamaskara din. Hinawak ang kanyang ulo at pinilit buksan ang kanyang bibig. wala siyan nagawa at nabuksan ito. May likido na pinainum sa kanya ng mga tao at umali s amg nga ito. Maputla ang lasa at biglan uminit ang kanyang katawan. Parang lalagnatin siya nito. Parang bumilis ang tibok ng puso niya at nahihirapan siyang huminga. Ilang sandali pa at biglang tumaya ang ari niya. Tayong tayo ito at parang kahoy ang tigas nito. Ilang saglit pa ay mya mga tao na namang pumasok. Sa pagkakataong ito, mga babae na naman ang pumasok pero nakamaskara ang mga ito. Biglang pumatong ang isang babae sa kanya at ipinasok ang ari niya sa arin ng babae.. Napasigaw ang babae dahil sa sakit at ilang saglit pa ay tumayo na ang babae. May dugo sa arin Loy at alam niya na virgin ang babaeng yun dahil sa dugo. Isa na namang babae ang pumatong sa kanya at tulad nung unang babae, pilit ipinasok ang ari niya sa ari ng babae. At napasigaw din ito sa sakit. Pinilit pa ito ng babaeng ipasok ang kabuuhan nito at napasigaw pa rin siya. Ilang saglit pa ay tumayo na rin ang babae. labing dalawang babae ang magkasunod na gumawa nun sa kanya. ng huling babae, ang nagtagal sa kanya..Ng Umalis ang mga naunang babae kasi, ang huling babae ang umiindayog sa kanya at humahalinghing sa sakit at sarap dulot nito. Ilang minuto ang lumipas at nalabasan na siya sa luob ng babae. Ilang saglit pa at tumayo na ang babae at umalis. Isang Oras ang nagdaan at pumasok ulit ang mga kalalakihan at may pina inum na naman sa kanya. Ilng saglit pa at siya ay nakatulog nah. Di na niya namalayan ang mga sumunod pa na pangyayari.
Pagkagsing ni Loy ay Malapit na siya sa kalsada.
